«Δικαίωμα στην τεμπελιά»

Ο Πωλ Λαφάργκ (Κούβα 1842 – Παρίσι 1911) που ήταν γαμπρός του Καρλ Μαρξ, έγραψε ένα
μικρό βιβλίο με αυτόν τον τίτλο που εκδόθηκε το 1880 και προκάλεσε τότε μεγάλη αμηχανία.
Όπως γράφει ο Λαφάργκ:

“Μία αλλόκοτη τρέλα διακατέχει τις εργατικές τάξεις των εθνών στα οποία βασιλεύει ο
καπιταλιστικός πολιτισμός. Η τρέλα αυτή είναι ο έρωτας για τη δουλειά, το θανατηφόρο πάθος
για τη δουλειά, που φτάνει μέχρι την εξάντληση των ζωτικών δυνάμεων του ατόμου και των
απογόνων του.

Για να δοθεί δουλειά σε όλους τους ακαμάτηδες της τωρινής κοινωνίας, για να μπορέσει να
αναπτυχθεί απεριόριστα ο βιομηχανικός εξοπλισμός, θα πρέπει η εργατική τάξη να αναπτύξει
απεριόριστα τις καταναλωτικές της ικανότητες.

Αν η εργατική τάξη, ξεριζώνοντας από την καρδιά της το διεστραμμένο πάθος που την κυβερνά
και διαστρεβλώνει τη φύση της, ύψωνε το ανάστημα της για να σφυρηλατήσει έναν ατσάλινο
νόμο που θα απαγόρευε σε όλους να δουλέψουν περισσότερο από τρεις ώρες την ημέρα, η Γη θα
ένιωθε να γεννιέται πάνω της ένας καινούριος κόσμος”… (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

Μπορεί ο Λαφάργκ να μίλησε με πολιτικούς όρους για την ανάγκη του καπιταλισμού οι
εργαζόμενοι να αγαπήσουν την εργασία τους, όμως αρκετοί νιώθουν ενοχές όταν έρχεται η ώρα
και πρέπει να διακόψουν, να κάνουν ένα διάλειμμα από την εργασία τους. Η διάρκεια των
διακοπών αφορά σαφώς την οικονομική δυνατότητα του καθένα, όμως συχνά είναι σε
συνάρτηση με τη δυσκολία μας να βγούμε από τη συνήθεια της ρουτίνας, να κάτσουμε, να
χαλαρώσουμε, να γίνουμε αργόσχολοι.

Εύκολα ψέγουμε τους εαυτούς μας ως αναβλητικούς, μη αποδοτικούς ή τεμπέληδες, επειδή δεν
έχουμε άλλες αντοχές να εργαστούμε με το ίδιο πάθος και την ίδια ζέση που ίσως είχαμε λίγους
μήνες πριν. Δεν τολμάμε να πούμε ότι κουραστήκαμε, ότι δεν αντέχουμε άλλο, ειδικά όταν η
απόδοσή μας βαθμολογείται και αξιολογείται συνεχώς. Ένας πελάτης πρόσφατα μου είπε:
«Θέλω πάρα πολύ να κάτσω, έχω κουραστεί αλλά νομίζω δεν ξέρω πως. Έχω ξεχάσει πως είναι
να μην έχω να κάνω κάτι. Τι θα κάνω τόσες ώρες;»

Καθώς στην προσπάθεια μας να γίνουμε αποδοτικότεροι και πιο επιτυχημένοι στη δουλειά μας,
χάσαμε την επαφή με τους εαυτούς μας, με τη σημασία της αυτοφροντίδας και σχεδόν
ποινικοποιήσαμε την ξεκούραση, το ραχάτι, την απραξία και την ανάγκη μας για τεμπελιά.

Το να χαζεύει κάποιος τη θάλασσα και να χαλαρώνει στον ήλιο, ίσως είναι η καλύτερη μορφή
ψυχοθεραπείας. Προτείνω αυτό το καλοκαίρι να δοκιμάσετε τις αντοχές σας να μην
προγραμματίσετε, να μην οργανώσετε το χρόνο σας και να τολμήσετε να αφεθείτε στη ροή του
καλοκαιρινού χρόνου και της ραστώνης.

Έτσι για αλλαγή.

*Το βιβλίο του Λαφάργκ κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο”

«Η Παλέτα των Δύσκολων Συναισθημάτων» – Παρουσίαση στο Βιβλιοπωλείο Koukoubook

Παρουσίαση του νέου βιβλίου «Η Παλέτα των Δύσκολων Συναισθημάτων»

Το φαινόμενο Dunning-Kruger

Το φαινόμενο Dunning-Kruger είναι ότι οι πιο αδύναμοι γνωστικά άνθρωποι αγνοούν τις ελλείψεις τους και δεν αντιλαμβάνονται την ανικανότητα τους.

Η ψυχική υγεία είναι ένα παγκόσμιο ανθρώπινο δικαίωμα

Το μυαλό κάθε ανθρώπου είναι υπέροχο, πολύπλοκο και διαφορετικό. Τα δικαιώματά μας όμως είναι τα ίδια.

«Η Παλέτα των Δύσκολων Συναισθημάτων» – Παρουσίαση στο Public

Παρουσίαση του νέου βιβλίου «Η Παλέτα των Δύσκολων Συναισθημάτων»